و از روش‌هاي درماني مخصوص براي درمان آن استفاده مي‌كنند. با ما همراه باشيد تا در ادامه به طور خلاصه انواع افسردگي را بررسي كنيم.

• افسردگي باليني
از شديدترين انواع افسردگي مي‌توان افسردگي باليني را نام برد. اين شكل از افسردگي بسيار رايج است. همچنين آن را با نام افسردگي اساسي يا ماژور هم مي‌شناسند. اين اختلال با علائمي مانند احساس كم ارزشي، اندوه دائمي، اختلالات خواب و اشتها و چنين علائمي شناخته مي‌شود.

افراد مبتلا به افسردگي باليني، علاقه خود را به كارهايي كه از آن‌ها لذت مي‌بردند، از دست مي‌دهند. افراد مبتلا به اين اختلال عموما از كمبود انرژي هم رنج مي‌برند تا جايي كه براي انجام كارهاي روزانه خود نيز انرژي لازم را ندارند.

• افسردگي مزمن
اين نوع از افسردگي، شدتي از خفيف تا متوسط را در بر مي‌گيرد. دوره درمان در اين اختلال ممكن است بسيار كوتاه باشد اما دوام چنداني ندارد و علائم بيماري به سرعت باز خواهند گشت. تاثير افسردگي مداوم بر زندگي شخص مبتلا، بسيار بيشتر از ساير انواع افسردگي است. اين افسردگي علائمي مانند احساس نااميدي، از دست دادن اعتماد به نفس، احساس گناه و... را دارد.

علائم اين بيماري بايد حداقل دو سال در فرد وجود داشته باشند تا اين بيماري تشخيص داده شود. اگر نام اختلال افسردگي ديستايميا يا PDD را شنيديد، مطمئن باشيد كه درباره افسردگي مزمن صحبت مي‌شود.

از كجا بفهميم افسردگي داريم؟

• اختلال خلق مخرب
اين اختلال را با نام اختلال DMDD هم شناخته مي‌شود. اين اختلال بيشتر در كودكان و از سنين 10 سالگي شروع خواهد شد. علائم اصلي اين افسردگي، تحريك‌پذيري مزمن اعصاب و فوران خشم مكرر است. اگر كودكي به اين اختلال مبتلا باشد آن را به صورت خشم در گفتار يا رفتار نمايش مي‌دهد.

اين فوران خشم بيش از 3 بار در هفته اتفاق مي‌افتد. در اين شرايط براي كنترل چنين رفتاري در فرزندتان توصيه مي‌شود به جاي مقابله به روانشناس مراجعه كنيد تا روش درست برخورد با اين اختلال را بياموزيد.

• ساير انواع افسردگي
1. اختلال افسردگي پيش از قاعدگي
2. افسردگي پيش از زايمان
3. افسردگي پس از زايمان
4. افسردگي فصلي
5. افسردگي غير معمول و...

https://silverbookco.com/